Dominique Moïsi, Geopolityka emocji. Jak kultury strachu, upokorzenia, nadziei przeobrażają strach, Warszawa, 2012, [recenzja]

Abstract
Tekst stanowi krytyczną recenzję książki D. Moïsi, którą recenzent umieszcza w nurcie zapoczątkowanym przez tekst F. Fukuyamy o końcu historii. Widzi w niej próbę intelektualnego uzasadnienia zachowania przez Zachód globalnej hegemonii i dogmatu o rzekomej uniwersalności zachodniego systemu wartości. Z tego powodu francuski uczony podejmuje polemikę z teorią zderzenia cywilizacji Huntingtona, której zarzuca to, że... okazała się prawdziwa. O ile książka Fukuyamy mogła, mimo swych oczywistych słabości, odnieść sukces, to wynikało to z faktu, że powstała w okresie tryumfu demokratyczno-liberalnych Stanów Zjednoczonych Ameryki nad komunistycznym Związkiem Radzieckim. Dominique Moïsi pisał swą książkę w czasach, gdy pojawiały się już pierwsze symptomy kryzysu Zachodu. W ten sposób kraje, które w dziele Fukuyamy miały być wzorem do naśladowania dla reszty świata, w recenzowanej książce są zaliczane do krajów reprezentujących "kulturę strachu". Natomiast odrzucające liberalną ideologię "końca historii" Chiny reprezentują "kulturę nadziei".
Description
Keywords
Citation
M. Habowski, Dominique Moïsi, Geopolityka emocji. Jak kultury strachu, upokorzenia, nadziei przeobrażają strach. Warszawa, 2012, [recenzja], "Racja Stanu" 2012-2013, nr 2-1(12-13), s. 331-333.
Belongs to collection