Wolność sumienia i religii w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
Abstract
Jednym z podstawowych uprawnień przysługujących osobie ludzkiej jest wolność sumienia i religii, proklamowana w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Owa wartość stanowi punkt odniesienia do innych praw i wolności, z którymi niejednokrotnie wchodzi w ścisłą korelację. Podstawą rzeczonej wolności jest przyrodzona, niezbywalna i nienaruszalna godność osoby ludzkiej, której poszanowanie i ochrona jest powinnością władz publicznych (art. 30). Należy już na wstępie zauważyć, że ustrojodawca – gwarantując różnorodnym podmiotom katalog praw związanych ze sferą religijności – posłużył się niejednorodną terminologią, która może wprowadzać chaos interpretacyjny. W tekście ustawy zasadniczej występują bowiem takie określenia, jak: „wolność sumienia i religii” (art. 53 ust. 1), „wolność sumienia i wyznania” (art. 48 ust. 1) czy „swoboda wyrażania przekonań religijnych” (art. 25 ust. 2). W doktrynie dość powszechnie wszystkie wymienione pojęcia określa się mianem „wolności religijnej”, choć jest to termin normatywny, występujący na gruncie ustawy – Kodeks karny wykonawczy, który został użyty w kontekście uprawnień przysługujących osobie skazanej (art. 102, ust. 3)4. Dla uściślenia zakresu prowadzonych badań warto doprecyzować występujące określenia, których interpretacja nie jest tożsama.
Description
Keywords
Citation
Bielecki, M. (2023). Wolność sumienia i religii w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W: Szumanek, J. (red.), 25 lat stosowania Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Szkoła Wyższa Wymiaru Sprawiedliwości