Wszechprzenikliwa podstawa oświecenia, czyli o formowaniu się koncepcji tathagatagarbhy
Abstract
Artykuł jest spojrzeniem na genezę koncepcji tathagatagarbhy, ze szczególnym uwzględnieniem roli, jaką w jej formowaniu odegrały soteriologiczne i formalne rozwiązania zastosowane w sutrach "Saddharmapuṇḍarīka" i "Avataṃsaka". Za pomocą tekstualnej analizy porównawczej wskazuje się na "Tathagatagarbha-sutrę" jako tekst, w którym znalazł spełnienie soteriologiczny postulat "Sutry lotosu" o możliwości osiągnięcia oświecenia przez wszystkie istoty. Zrealizowanie tegoż postulatu okazało się możliwe dzięki zaadaptowaniu pojęcia mądrości tathagaty (tathāgatajñāna) – niezbędnej do uzyskania wyzwolenia jakości, obecnej we wszystkich żywych istotach dzięki zbawczemu (oraz uniwersalnemu) oddziaływaniu współczucia buddy. W świetle tych wpływów "Tathāgatagarbhasūtra" ukazana zostaje jako zwieńczenie ważnego soteriologicznego trendu wczesnej mahajany oraz jako tekst dający początek nowej tradycji "natury buddy".
Description
Keywords
Citation
Jarosław Zapart, Wszechprzenikliwa podstawa oświecenia, czyli o formowaniu się koncepcji tathagatagarbhy, "The Polish Journal of Arts and Culture" 1 (1/2012), s. 127-148.