Egipt 2011: Ramy mobilizacji protestu
Abstract
25 stycznia 2011 roku kairski plac Tahrir zapełnił się milionami demonstrantów. Ten barwny protest nie był jednak, jak sądziło wielu zachodnich komentatorów, iskrą zapalającą cały kraj do buntu. Znacznie wcześniej, mniej spektakularne wystąpienia, ukrywane przez rząd i reżimowe środki masowego przekazu, przetoczyły się przez Egipt. W odpowiedzi na strukturalny kryzys, jaki dotykał egipską gospodarkę i egipski świat pracy od przeszło dziesięciu lat, w kontrolowanych przez służby policyjne prowincjonalnych fabrykach, zakładach pracy, warsztatach kolejowych i szpitalach wybuchały masowe protesty pracownicze. Struktura egipskiego świata pracy od lat chwiała się w posadach, ale rządowe media wystrzegały się wspominania o jakichkolwiek przestojach w obrocie „koła napędowego” egipskiej gospodarki. W styczniu i lutym 2011 roku mieliśmy okazję obserwować tylko jedną formę protestu: demonstracje koncentrujące się na kairskim placu Tahrir. Manifestacje w Kairze były efektem wieloletniej kumulacji protestów społecznych przeciwko rządowi – znakiem, że sytuacja w tym olbrzymim, ponad osiemdziesięciomilionowym kraju, dojrzała do pojawienia się ruchu społecznego, który nie tylko wyrażałby podstawowe żądania tymczasowej poprawy sytuacji pracy, ale także jako cel akcentował równość wobec prawa i sprawiedliwość społeczną.
Description
Keywords
Citation
Płątek, D. Egipt 2011: Ramy mobilizacji protestu. Recykling Idei, nr 13 lato 2012