Paradygmaty metodologiczne we współczesnej teologii pastoralnej

Przygoda, Wiesław

Paradygmaty metodologiczne we współczesnej teologii pastoralnej

Abstract

Powszechnie przyjmuje się podział dyscyplin teologicznych na historyczne, systematyczne i praktyczne. Teologia pastoralna należy zdecydowanie do ostatniej z wymienionych grup. Wskazany podział nie jest jednak na tyle ostry, żeby teologia pastoralna pozbawiona była w ogóle związku z dyscyplinami teologii historycznej czy systematycznej. Wręcz przeciwnie teologia pastoralna ściśle współpracuje ze wspomnianymi dyscyplinami, czerpiąc z ich rezultatów badań przede wszystkim przesłanki normatywne do własnej refleksji. Ponadto w swoich badaniach teolodzy pastoraliści posługują się dość często typową dla teologii systematycznej i historycznej paletą metod dedukcyjnych. Jednakże metody dedukcyjne stają się niewystarczające wobec wyzwań stojących przed współczesną teologią pastoralną, której celem jest m.in. tworzenie adekwatnych do współczesnych uwarunkowań społeczno-kulturowych modeli działalności zbawczej zarówno indywidualnych chrześcijan, jak i różnych grup Ludu Bożego. W celu wypracowania modeli skutecznej działalności zbawczej konieczne jest systematyczne badanie dynamicznej rzeczywistości społecznej Kościoła, a do tego nieodzowne jest zastosowanie metod indukcyjnych. Trudność prowadzenia nowatorskich badań w teologii pastoralnej, zwanej coraz częściej teologią praktyczną, polega na poprawnym łączeniu metod dedukcyjnych z metodami indukcyjnymi. W powyższym kontekście zrodziło się pytanie naukowe o wymienione w tytule tego opracowania paradygmaty metodologiczne we współczesnej teologii pastoralnej.

Description

Artykuł został opublikowany w wersji angielskiej: Methodological Paradigms in the Contemporary Pastoral Theology. „Roczniki Pastoralno-Katechetyczne” 5:2013 s. 33-48; a także w wersji niemieckiej: Methodologische Paradigmen in der modernen Pastoraltheologie. „Pastoraltheologische Hefte“ 6:2013 s. 31-43.