Pojedynek gigantów, czyli Alicja numer dziewięć
Loading...
Dorota Malina, Pojedynek gigantów, czyli Alicja numer dziewięć.pdf (377.46 KB)
Authors
Date
2013
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Towarzystwo Doktorantów UJ
Abstract
W 2012 roku, jak przystało na Rok Janusza Korczaka, sporo działo się na rynku książek dla dzieci. Świadczą o tym nie tylko liczne publikacje rodzimych autorów (wśród których przoduje Michał Rusinek i jego nagrodzone przez Polską Sekcję IBBY Wierszyki domowe), lecz także nowe przekłady dziecięcych klasyków. To właśnie w zeszłym roku ukazały się trzy pięknie wydane i znakomicie przetłumaczone opera magna: Pinokio pióra Jarosława Mikołajewskiego z ilustracjami Roberta Innocentiego, Baśnie braci Grimm Elizy Pieciul-Kamińskiej ilustrowane przez Adolfa Borna oraz Przygody Alicji w Krainie Czarów Elżbiety Tabakowskiej z ilustracjami Tove Jansson. Szczególnie interesująca jest ostatnia z wymienionych pozycji, ponieważ jest to już dziewiąte (nie licząc wczesnych adaptacji) tłumaczenie arcydzieła Lewisa Carrolla. Rzut oka na poprzedników Elżbiety Tabakowskiej, słynnej tłumaczki słynnego Daviesa, pokazuje, że z Alicją… zmagają się przekładowi giganci tacy jak Maciej Słomczyński (jedyny tłumacz wszystkich dzieł Szekspira, człowiek, któremu nie straszny był Joyce czy Milton) i Robert Stiller (poliglota, tłumacz Nabokova i Burgessa). O tym, co takiego kryje w sobie ta niepozorna książeczka i dlaczego spędza sen z powiek pokoleniom ambitnych tłumaczy, napisano już wiele (ostatnio Alicją i jej polskimi losami zajmowała się na łamach „Dwutygodnika” Ewa Stusińska). W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że główna trudność polega na obecności tak zwanego podwójnego adresata: książka jest bowiem zarówno fantastyczną baśnią o perypetiach małej dziewczynki w onirycznej Krainie Czarów skierowaną do dzieci, jak i filozoficzną, pełną nonsensownego humoru i społecznej satyry opowiastką dla dzieci starszych.