OPEN :: Home

Recent Submissions

Item

Pielgrzymowanie Do Sanktuarium Niepokalanej Matki Dobrej Nadziei w Tuligłowach – przeszłość i teraźniejszość

(Związek Gmin Turystycznych Pogórza Dynowskiego, 2016-06-01) Mróz, Franciszek; Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Pilgrimages to the Shrine of Immaculate Mother of Good Hope in Tuligłowy – Past and Present The Shrine of Immaculate Mother of Good Hope in Tuligłowy is one of more than 550 Marian shrines currently functioning in Poland. It belongs to the oldest and most important Marian pilgrimage centres in the Przemyśl Archdiocese. The veneration of the miraculous image of God's Mother of Tuligłowy dates back to the early 14th century. In 1744 the Bishop of Przemyśl, Wacław Hieronim Sierakowski, declared the image as gracious. On 8 September 1909, with the consent of the Vatican Chapter, the gracious image of the Tuligłowy Lady was decorated with papal crowns by Rev. Bishop Józef Sebastian Pelczar. The re-crowning of the miraculous image by Archbishop Józek Michalik was the most important event in the history of the shrine. It took place on 6 September 2009, on the hundredth anniversary of the crowning. At present, the shrine in Tuligłowy is visited not only by pilgrims from the Przemyśl Archdiocese but also by pilgrims from distant parts of Poland. The greatest numbers of pilgrims are noted in the shrine on the occasion of three church fairs on the following feasts: the Feast of the Visitation (2 July), the Feast of the Assumption (15 August), the Feast of the Nativity of Mary (8 September), and on Marian Evenings in Tuligłowy, organised on the first Sundays of the month, from May to October. Hundreds of individual pilgrims and families visit the gracious image of Immaculate Mother of Good Hope every year to confide their problems and difficulties in Mary. The deep faith of pilgrims and the entrusting of all problems to Mary are conducive to the constant development of this holy site.

Item

Zmiany po II wojnie światowej w liczebności, rozmieszczeniu i użytkowaniu cerkwi na terenie Pogórza Dynowskiego

(Związek Gmin Turystycznych Pogórza Dynowskiego, 2012-12-15) Mróz, Franciszek; Mróz, Łukasz; Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie; Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej, Uniwersytet Jagielloński

W opracowaniu dokonano analizy liczebności, rozmieszczenia i użytkowania cerkwi Pogórza Dynowskiego (uwzględniono wszystkie obiekty położone na obszarze fizyczno-geograficznym Pogórza Dynowskiego oraz wybrane cerkwie położone na północ na terenie Podgórza Rzeszowskiego). Przedstawiono obecną analizę liczebności cerkwi oraz świątyń dawnej Eparchii Przemyskiej na tym obszarze, które przestały istnieć po 1939 r. Dokonano podziału obiektów ze względu na budulec (drewniane i murowane)oraz stan użytkowania cerkwi (cerkwie prawosławne, użytkowane obecnie jako kościoły rzymsko-katolickie, nieużytkowane i zrujnowane oraz obiekty muzealne). Architektura cerkiewna jest charakterystycznym elementem religijno-kulturowym południowo-wschodniej części Polski. W wyniku przenikania się kultur wschodu i zachodu w ciągu kilkuset lat powstało na tym terenie wiele typów architektury cerkiewnej. Odzwierciedlają one doskonale charakter pogranicza. Cerkwie zaczynają stanowić niespotykaną dla turysty atrakcję turystyczną zwłaszcza dla osób spoza tego regionu kraju. Architektura cerkiewna budzi również duże zainteresowanie wśród turystów zagranicznych. W wyniku historii rozwój i przemiany cerkwi na terenie Karpat został zahamowany. Przyniosło to zarazem ogromne zniszczenia i straty w zasobach zabytków zwłaszcza wśród drewnianych cerkwi. W ostatnich latach kolejne straty i eliminacje zabytkowych cerkwi wiążą się z nieużytkowaniem ich po wzniesieniu nowych świątyń. Tylko część świątyń została zaadaptowana na obiekty muzealne. W ostatnich latach szereg obiektów uległo pożarom lub rozbiórkom (np. w Bolestraszycach w 2009 r.). W opracowaniu zasygnalizowano również o cerkwiach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru Pogórza Dynowskiego: XVI-wiecznych w Uluczu i Kruhelu Wielkim ( zaliczane do najstarszych cerkwi drewnianych w Polsce), cerkiew w Posadzie Rybotyckiej (najstarszej murowanej cerkwi obronnej w Polsce). Na uwagę zasługują również cerkwie w Przemyślu, Sanktuarium "Brama Miłosierdzia" w Jarosławiu, cerkiew katedralna w Sanoku, obiekty na terenie Muzeum Budownictwa Ludowego oraz Dział Ikon w Łańcucie.

Item

PIELGRZYMOWANIE DO SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ STAROWIEJSKIEJ W STAREJ WSI – PRZESZŁOŚĆ I TERAŹNIEJSZOŚĆ

(Związek Gmin Turystycznych Pogórza Dynowskiego, 2014-12-15) Mróz, Franciszek; Mróz, Łukasz; Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Sanktuarium Matki Bożej Starowiejskiej w Starej Wsi od wieków przyciąga rzesze pielgrzymów. Obiektem kultu jest obraz przedstawiający Zaśnięcie i Wniebowzięcie Matki Boskiej, którego powstanie datowane jest na początek XVI w. Obraz został ukoronowany na prawie papieskim 8 września 1877 r., a po podpaleniu wizerunku (6 grudnia 1968 r.) kopia obrazu została koronowana w 1972 r. Sanktuarium należy do najważniejszych ośrodków pielgrzymkowych w archidiecezji przemyskiej. Główne uroczystości odpustowe odbywają się w uroczystość Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia) i Narodzenia NMP (8 września) i gromadzą około 15 tys. pielgrzymów. W ciągu roku sanktuarium odwiedza kilkadziesiąt grup pielgrzymkowych oraz pielgrzymi indywidualni. Od XVIII w., każdego roku we wrześniu do sanktuarium przybywa piesza pielgrzymka z Tyczyna. W ostatnich latach Stara Wieś stała się także szczególnym miejscem zainteresowań turystów uprawiających tzw. turystykę religijną. Zakres metodyczny badań obejmował analizę danych statystycznych pozwalających ocenić wielkość i zasięg ruchu pielgrzymkowego do sanktuarium. Wyniki badań przedstawiono w formie graficznej – wykorzystując kartograficzne metody badań, a następnie przeprowadzono szczegółową analizę badanego zjawiska.

OPEN Repository

23824 archived items

Institutional Communities

Recent Submissions

Browse by

Date

Author

Affiliation

Subject

Publisher

License