OPEN Repository

Welcome to OPEN - the Repository of Open Scientific Publications, run by the Interdisciplinary Centre for Mathematical and Computational Modelling, University of Warsaw, previously operating as the CeON Repository. The Repository enables Polish researchers from all fields to openly share their articles, books, conference materials, reports, doctoral theses, and other scientific texts.

Publications in the Repository are indexed by the most important search engines and aggregators and downloaded by users worldwide. We invite you to create an account, deposit your publications, and use the resources of the Repository.

23297 archived items

Institutional Communities

Recent Submissions

Thumbnail Image
Item
Problem wpływu teozofii Jakuba Böhmego na idealistyczny system Georga Wilhelma Fryderyka Hegla
(Studia z Historii Filozofii, 2016-12) Kwiatkowski, Fryderyk; Uniwersytet Jagielloński
Związki między zachodnią ezoteryką i filozofią nowożytną głównego nurtu są niechętnie eksponowane przez wykształconych historyków filozofii. Ezoteryka jest przede wszystkim kojarzona z intelektualną szarlatanerią, która wielu z jej wyznawców sprowadziła na drogę herezji i duchowego wykluczenia ze świata chrześcijańskiego. Wybitni przedstawiciele filozofii europejskiej jednak nierzadko czerpali inspiracje z wiedzy ezoterycznej – G. Bruno i Spinoza z kabały czy F. W. J. Schelling z teozofii F. C. Oetingera. G. W. F. Hegel był prawdopodobnie świadom, że myśl ezoteryczna odegrała niebagatelną rolę w ukształtowaniu się nowożytnej metody naukowej. Dlatego w swoich Wykładach z historii filozofii poświęcił osobny rozdział J. Böhmemu, który w swojej teozofii dał podstawy pod nowocześnie pojmowaną dialektykę. Autor niniejszego artykułu dokonuje analizy porównawczej między wybranymi aspektami myśli Böhmego i Hegla, wskazując na wiele podobieństw strukturalnych w ich twórczości. Jednocześnie sugeruje, że koncepcja Böhmego mogła stanowić istotne źródło inspiracji dla Hegla, przede wszystkim we wczesnej fazie jego intelektualnego rozwoju.
Thumbnail Image
Item
The Spiritual Work of Art in the Poetry of Robert Duncan
(Polish Association for American Studies, 2015) Glaser, Brian Brodhead
In this essay I argue Hegelian phenomenology helps us to see that language can be a form of postmodern spirituality. I aim to contextualize postmodern poetry in a dialogue between spirituality and art that, I suggest, we can join Hegel in viewing as older than Christianity. Both Phenomenology of Spirit and Robert Duncan’s postmodernism show us that language is a spiritual means for transcendence of the self. In the first section of the essay I look at how Duncan used syntactic choices in the writing of poems as the occasion for self-transformation, contrasting the models of poetic structure in two of his books of the 1960s, The Opening of the Field (1960) and Bending the Bow (1968), on the basis of what these two different structural models foreground about Duncan’s syntactic decisions. In the second section of the essay, I analyze Hegel’s phenomenological narrative of the hymn, focusing on his discussion of the role that language plays in this dimension of spiritual life. In the concluding section, I return to Robert Duncan’s later poetry, arguing that Hegel’s conception of the hymn can help us to see that Duncan moved in his creative work from using syntax as a means for self-transformation to turning to it as a resource for self-transcendence.
Thumbnail Image
Item
Associations of the Hegelian Philosophy of Art with the Tradition of the Metaphysics of Light
(Uniwersytet Jagielloński, 2015) Tendera, Paulina; Uniwersytet Jagielloński
In this article I would like to present three main areas of my interest in the aesthetics of Georg F. W. Hegel which are associated, directly or indirectly, with the philosophical tradition of the metaphysics of light. First, I will introduce my interpretation of the concept, used by Hegel, of luminosity in art (here I present my own understanding of this phenomenon, as I refer it to all of the three types of art we can speak of within the framework of Lectures on Aesthetics; meanwhile, the traditional approach has been to apply this concept exclusively to romantic art, which, while correct, is only justified by the examination of art as a whole). Thus I propose here to examine the phenomenon of the luminosity of truth in symbolic, classical and romantic art. Next, I will present an understanding of the aesthetic experience of romantic works of art, an understanding which emerges from the concept of a work as a physical object of luminous truth and is fixed in the Platonic claritas theory of light, closely associated with the metaphysics of light. I will illustrate my reflections with several examples of romantic painting. Then, I will move on to the search for the meaning of the development of art. I see this meaning in the realisation of the principle of the luminosity of truth in art, and, in turn, this realisation in a specific element of representation in painting, namely that of the human eye, which Hegel defined as ‘the light of the eye’. This theme takes us back to the tradition of Platonic philosophy, in both its ancient and its mediaeval Christian forms, and acknowledges a close relationship with the aesthetics of Hegel and the European tradition of the metaphysics of light. It is worth establishing, before proceeding to Hegel’s aesthetics per se, the sense in which we understand the metaphysics of light here. Above all, the metaphysics of light is a narrower concept than the philosophy of light, because in actuality it is exclusively a metaphysical ontology. Light (usually claritas, sometimes lux) is understood here as divine light or light derived from first principles, e.g. from Plotinus’s concept of the One, and partakes of an intellectual rather than a sensual character; thus it actually has little in common, for example, with physical light. Consequently, observations on light in extraontological terms, such as goodness, (axiological) grace, knowledge, or (epistemological) enlightenment, are here secondary for us, since they concern not light itself, but the consequences of its existence (e.g. grace is a consequence of the existence of claritas). The primary issue is, however, to assume that claritas substantially derives from God, the Absolute, the Hegelian absolute spirit; its existence depends, therefore, on coparticipation (methexis), and not on its conformity with or resemblance (mimesis) to the first cause, e.g. within the meaning of St. Thomas Aquinas.
Thumbnail Image
Item
Indywidualistyczne ujęcie problematyki historiozoficznej w twórczości Thomasa Carlyle’a i Friedricha Nietzschego
(Towarzystwo Doktorantów UJ, 2011) Kutnik, Jan; Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
In the following article I would like to present how Thomas Carlyle’s and Friedrich Nietzsche’s radically individualistic vision of a human being determined their historiosophic ideas. Both Carlyle and Nietzsche tried to describe certain characteristics of a free and non-conformist individual and a peculiar position they had held throughout the centuries. Carlyle divided people into ‘hero’ and ‘valet’ types. Nietzsche mentioned aristocratic individuals and slaves who were powerful only in a group. What both precursors of modernism unanimously discerned, was the unprecedented crisis of humanity and human culture. They claimed that only those who overcome the weaknesses of the self and exceed everything which is ‘poor’ in a human being, can maintain their dignity. Carlyle believed that going beyond what is ‘pettily’ human may be achieved by a spiritually uplifting heroism. Nietzsche, on the other hand, aimed to find the measures of rising ‘above’ by looking for the Übermensch who loves and prices his fate and strengthens their own will.
Thumbnail Image
Item
Filozofia dla pracujących
(Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej w Józefowie k/Otwocka, 2011) Łażewska, Dorota; Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Od filozofii zależy więc zarówno działalność teoretyczna, jak i praktyczna. Jednak aby w życiu praktycznym posłużyć się teoretycznymi zasadami filozoficznymi, należy wpierw je poznać czy uświadomić. Ma w tym pomóc niniejszy podręcznik. Dlatego też ukazuje on sylwetki najważniejszych filozofów, ich poglądy obecne w dziejach ludzkiej myśli, a także to, czym jest sama filozofia w jej zasadach. Może też pomóc w poznaniu z jednej strony terminologii, z drugiej zaś tematyki najważniejszych doktryn (nurtów) filozoficznych prezentowanych chronologicznie. Zapoznając się z różnorodnymi koncepcjami filozoficznymi, należy jednak pamiętać, iż zasadniczym celem uprawiania filozofii jest poinformowanie się o faktycznym stanie rzeczy (teoria), czyli zdobycie „wiedzy prawdziwościowej”. Do niej dążyli właściwie wszyscy myśliciele. Z wymienionych wyżej względów, powinni do niej dążyć właściwie wszyscy ludzie. Także oczywiście ci, którzy na „co dzień” zajmują się pracą zawodową zupełnie niezwiązaną z filozofią. Do nich zresztą ten podręcznik jest szczególnie skierowany. Ma bowiem umożliwić poznanie w krótkim czasie najważniejszych doktryn filozoficznych w tym, co dla nich najważniejsze i zasadnicze. Bez wdawania się w, potrzebne tylko profesjonalnym filozofom, wtórne szczegóły.

Browse by

Selected filters:
Subject: Hegel
Reset filters