OPEN Repository

Welcome to OPEN - the Repository of Open Scientific Publications, run by the Interdisciplinary Centre for Mathematical and Computational Modelling, University of Warsaw, previously operating as the CeON Repository. The Repository enables Polish researchers from all fields to openly share their articles, books, conference materials, reports, doctoral theses, and other scientific texts.

Publications in the Repository are indexed by the most important search engines and aggregators and downloaded by users worldwide. We invite you to create an account, deposit your publications, and use the resources of the Repository.

23305 archived items

Institutional Communities

Recent Submissions

Thumbnail Image
Item
Charakter prawny zapisu na sąd polubowny
(Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2009) Kała, Dariusz P.; Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Charakter prawny zapisu na sąd polubowny jest przedmiotem rozbieżnych opinii w doktrynie prawniczej zarówno krajowej jak i zagranicznej. Opowiedzenie się za którąkolwiek z nich ma znaczenie nie tylko teoretyczne, ale przede wszystkim praktyczne. Powoduje bowiem zastosowanie do oceny zapisu na sąd polubowny określonego reżimu prawa materialnego lub procesowego. W nauce wyróżnia się cztery teorie dotyczące charakteru prawnego zapisu na sąd polubowny: procesową, materialnoprawną, mieszaną oraz uznającą zapis za umowę sui generis. Najważniejsze znaczenie odgrywają dwie pierwsze. Dwie ostatnie mają natomiast mniejsze znaczenie i nie zawsze są od siebie wyodrębniane. We wcześniejszym okresie teoria materialnoprawna cieszyła się większym poparciem ze strony przedstawicieli nauki prawa oraz orzecznictwa Sądu Najwyższego. Obecnie zdaniem K. Siedlik teoria procesowa dominuje w doktrynie polskiej i niemieckiej. Zwolennikami teorii procesowej są: S. Gołąb, Z. Wusatowski, J. J. Litauer, Z. Fenichel, M. Allerhand, W. Brodniewicz, M. Tomaszewski, W. Berutowicz, R. Kulski, B. Pankowska-Lier, A. Świderska, D. Pfaff, K. Weitz oraz T. Ereciński. Podstawą ich argumentacji jest przedmiot zapisu na sąd polubowny, skutki jakie powoduje oraz niemożność uznania go za umowę prawa materialnego. Niezależnie od tego część z nich uznaje potrzebę zastosowania do zapisu prawa materialnego w zakresie nie uregulowanym w ramach prawa procesowego. Za materialnoprawnym charakterem zapisu na sąd polubowny opowiedzieli się: W. Siedlecki, J. Mokry, K. Potrzebowski i W. Żywicki, F. Zedler, K. Siedlik, B. Dobrzański, Z. Radwański, J. Krajewski, H. Dolecki, M. Jędrzejewska. Zasadniczym argumentem w tej teorii jest twierdzenie, że zapis nie ma charakteru procesowego, gdyż jest zawierany poza procesem oraz że nie jest bezpośrednio skierowany do sądu. Poza tym w zapisie można zastrzec termin i warunek, co nie jest możliwe przy czynnościach procesowych. Teoria materialnoprawna została poparta także w orzeczeniach SN z roku 1938 i 1948. Zwolennicy teorii mieszanej(materialnoprocesowej) należą do mniejszości(R. Kuratowski, S. Dalka, P. Osowy) i spotykają się z krytyką zarówno ze strony zwolenników teorii procesowej jak i materialnoprawnej. Uznają oni że zapis na sąd polubowny powinien być oceniany zarówno z punktu prawa materialnego jak i procesowego.
Thumbnail Image
Item
Czy umowa arbitrażowa rozciąga się na podmioty powiązane ze spółką będącą stroną tej umowy?
(Polskie Stowarzyszenie Sądownictwa Polubownego, 2009) Zachariasiewicz, Maciej; Zrałek, Jacek; Akademia Leona Koźmińskiego; Uniwersytet Śląski
W opracowaniu podjęto rozważania dotyczące problemów pojawiających się przy próbie związania uczestników grupy spółek (ewentualnie poszczególnych osób tworzących spółkę) zapisem na sąd polubowny zawartym przez jedną ze spółek. Zagadnienie to znane jest w doktrynie międzynarodowego arbitrażu handlowego jako extension of arbitration agreement to non-signatories („rozszerzanie” zakresu zastosowania klauzuli arbitrażowej). W obrocie handlowym zdarza się, że określone podmioty (najczęściej podmioty kontrolujące) „chowają się” za osobowością prawną innego podmiotu, nadużywając struktury korporacyjnej w celu uniknięcia odpowiedzialności. W niektórych przypadkach, w orzecznictwie międzynarodowego arbitrażu, za zasadne uznaje się zatem rozciągnięcie jurysdykcji sądu arbitrażowego także wobec podmiotów kontrolujących spółkę, będącą stroną umowy o arbitraż, pomimo że nie są one stroną tejże umowy. Autorzy przyjmują, że tego typu zabiegi stosowane powinny być ostrożnie. Powyższe nie oznacza braku zgody na poszukiwanie rozwiązań pozwalających na rozszerzenie zakresu umowy o arbitraż na podmiot, który przy powierzchownym badaniu wydaje się nie być jej stroną. Zasadniczo jednak, do takiego rozszerzenia może jednak dojść tylko tedy, gdy uzasadniają to odpowiednie instrumenty prawa właściwego.

Browse by

Selected filters:
Subject: klauzula arbitrażowa
Reset filters