Muzyka swobodnie improwizowana – sztuka performatywna par excellence
Loading...
Mazur_Rafal.pdf (94.83 KB)
Authors
Date
2013
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo LIBRON
Abstract
W artykule „W kierunku etyki improwizacji” napisanym w 1971, Cornelius Cardew, brytyjski kompozytor awangardowy zainteresowany improwizacją, zaproponował „bycie muzyką” jako modus działania improwizatorów, w odróżnieniu od „tworzenia muzyki” charakteryzującego „profesjonalnych muzyków”. Oznacza on rodzaj działania twórczego w materii dźwiękowej, wyczerpujący się w performatyce, z założenia rezygnujący z wszelkich ustaleń, dotyczących zarówno samego działania jak i jego efektu – utworu muzycznego. Jednak radykalna improwizacja swobodna/spontaniczna jest nie tylko rodzajem techniki/metody twórczej, alternatywnej dla kompozycji – to sposób komunikacji, metoda duchowego rozwoju, rodzaj praktyki i filozofii życia.
Description
Keywords
Citation
R. Mazur, Muzyka swobodnie improwizowana – sztuka performatywna par excellence, w: Zwrot performatywny w estetyce, red. L. Bieszczad, Kraków 2013, ss. 163-172