Pastisz w cieniu parodii, czyli opowieść o pewnej przygodzie amerykańskiego horroru lat 80.
Abstract
Kościelski rozpoczyna artykuł "Pastisz w cieniu parodii, czyli opowieść o pewnej przygodzie amerykańskiego horroru lat 80." od naszkicowania najważniejszych jego zdaniem cech amerykańskich horrorów lat 70.: filmy te odzwierciedlały niepokoje społeczne, a przez to korespondowały z kinem kontestacji. Autor uważa, że popularność Kina Nowej Przygody spowodowała odejście reżyserów od podejmowania kwestii społecznych. W tak zarysowanym kontekście Kościelski przygląda się horrorom z lat 80. o wyraźnie pastiszowym zabarwieniu, zmierzającym chwilami w stronę parodii – przede wszystkim "Teksańskiej masakrze piłą mechaniczną 2" Tobe’a Hoopera oraz, między innymi, "Re-Animatorowi" Stuaurta Gordona czy "Morderczym klownom z kosmosu" Stephena Chiodo. Nurt ten ma wskazywać według Kościelskiego z jednej strony na dojrzałość gatunku, w którym autoparodia nie byłaby możliwa bez bogatej filmowej tradycji, z drugiej zaś obrazuje ówczesną tendencję amerykańskiej kultury epoki Reagana, niechętnie skupiającej się na problemach życia codziennego. Przy czym w ujęciu autora omawiane filmy tworzą nową jakość formalną, zachęcającą do redefinicji klasycznych ujęć pastiszu i parodii.