Wykluczenie prostytutek z dyskursu społecznego. Sytuacja formalno-prawna zjawiska prostytucji w Polsce
Abstract
Eskalacja seksualności współcześnie sprawia, że trudno jest jednoznacznie wskazać, które zachowania przekraczają wszelkie normy i można nazwać je patologicznymi, przekraczającymi wszelkie granice moralności. Można jednak bezsprzecznie stwierdzić, że wszelkie zachowania odbiegające od ogólnie przyjętych norm budzą społeczne kontrowersje i prowadzą do dyskursu publicznego. Zjawiskiem, na temat którego toczą się debaty, choć do szczególnie konstruktywnych wniosków nikt jeszcze nie doszedł, jest kwestia prostytucji. Próbowano już zarówno jej całkowitego zakazu, jak i całkowitej legalizacji, żadne z tych skrajnych rozwiązań nie przyniosło zamierzonych efektów. Bez zmian pozostaje cały czas kwestia osób świadczących usługi seksualne, które obecnie żyją w cieniu mitów i stereotypów, doświadczając coraz to nowych form naznaczania i wykluczenia społecznego. Wyizolowanie prostytutek spowodowane uprawianiem nierządu, który jest nieakceptowany przez społeczeństwo, wiąże się z wykluczeniem z udziału w życiu społecznym. Prostytutki w związku z wykonywaną przez siebie profesją traktowane są przez społeczeństwo jak ktoś gorszy i bojąc się, że ich zajęcie wyjdzie na jaw, prowadzą podwójne życie, by uniknąć prześladowań czy ostracyzmu.