Analiza górnopaleolitycznych przedstawień antropomorficznych z obszaru Europy i Syberii w kontekście kultury typu magicznego
Abstract
Jednym z najbardziej zagadkowych i jednocześnie inspirujących zagadnień sztuki najdawniejszej są znaleziska figurek, rytów i malowideł przedstawiających postacie ludzkie od Europy aż po Syberię, których wiek określa się na około 40-10 tys. lat BP. Zabytki te należą do kultur archeologicznych: oryniackiej (40-30 tys. lat BP), graweckiej i epigraweckiej (30-20/16 tys. lat BP) oraz magdaleńskiej (17-12 tys. lat BP). Jest to czas pojawienia się licznych przejawów rozwoju kultury symbolicznej, która we wcześniejszych okresach występowała jedynie sporadycznie lub jest uznawana za wątpliwą. Wśród przedstawień antropomorficznych w sztuce górnopaleolitycznej wyróżniono figurki kobiece, męskie, antropomorficzne i antropozoomorficzne. Cechował je znaczny indywidualizm, ale można zauważyć pewne podobieństwa w stylu, technice wykonania, materiale oraz miejscu znalezienia.