Ubankowienie społeczeństwa a rozwój sektora bankowego w Polsce

Abstract
Artykuł dotyczy zagadnienia ubankowienia społeczeństwa. Pojęcie to jest stosunkowo płynne oraz nie ma jednoznacznej definicji. Najczęściej utożsamiane jest z odsetkiem osób posiadających rachunek bankowy w danym kraju. Jednak w Polsce posiadanie konta osobistego nie jest obowiązkowe, przez co miara ta może nie odzwierciedlać w pełni rozwoju sektora bankowego. Powstaje więc pytanie, czy miara ta jest zgodna z tendencjami i rozwojem rynku bankowego w Polsce. Celem opracowania był przegląd definicji oraz charakterystyka ubankowienia społeczeństwa, jak również znalezienie zależności między tym wskaźnikiem a poziomem rozwoju sektora bankowego, wyrażonym wzrostem aktywów banków. Do pomiaru zależności wykorzystano miary korelacji współczynników tau Kendalla oraz gamma. Wykazano, iż między liczbą kont bankowych a wzrostem aktywów instytucji bankowych w relacji do PKB nie ma zależności istotnej statystycznie, co może wskazywać na istnienie przypadkowości w kształtowaniu zależności tych zmiennych. Natomiast w przypadku korelacji między otwartymi kontami a wielkością aktywów tych instytucji wystąpiła korelacja wynosząca +1, co wskazuje na ich wzajemną zależność. Dodatkowo w opracowaniu omówiono wady i zalety miary ubankowienia rozumianego jako stosunek liczby otwartych kont do liczby ludności.
Description
Keywords
Citation
Stola E., 2018, Ubankowienie społeczeństwa a rozwój sektora bankowego w Polsce, Rozprawy Ubezpieczeniowe - Konsument na rynku usług finansowych, 30(4), s. 81-95.
Belongs to collection