Czy krótkowzroczność w Azji osiągnęła już rozmiary epidemii?

Zając, Klaudia; Tokarska, Katarzyna; Maciejczyk, Aleksandra

Czy krótkowzroczność w Azji osiągnęła już rozmiary epidemii?

Abstract

Krótkowzroczność, inaczej zwana miopatią, to jedna z częstszych wad wzroku występujących u ludzi na całym świecie. Jest to wada refrakcji, w której wiązka promieni świetlnych zostaje nieprawidłowo skupiona przed siatkówką (oko miarowe ogniskuje promienie na siatkówce). Osoba z krótkowzrocznością ma znacznie obniżoną ostrość wzroku, widzi niewyraźnie przedmioty znajdujące się w oddali, natomiast prawidłowo widzi przedmioty znajdujące się blisko. Poważnym problemem towarzyszącym miopatii jest zwiększona długość osiowa gałki ocznej. Może to prowadzić do nieprawidłowych zmian w budowie i funkcji siatkówki, a to z kolei może spowodować utratę wzroku. Mimo możliwych powikłań powszechnie uważa się, że krótkowzroczność jest niegroźną wadą, która nie prowadzi do poważnego uszkodzenia wzroku. Miopatia nie jest uważana nawet za chorobę oczu a jedynie niewielką niedogodność, którą można skorygować za pomocą okularów, soczewek kontaktowych lub poprzez zabieg chirurgiczny. Do niedawna miopatia nie była częstym obiektem zainteresowań naukowców czy lekarzy. Jednak w ostatnich latach zanotowano gwałtowny wzrost przypadków krótkowzroczności, szczególnie wśród młodych osób. To spowodowało zwiększenie liczb analiz statystycznych i obserwacji dotyczących tej choroby. Badania wykazały, że w 2017 roku ponad 1,6 mld ludzi na całym świecie miało zdiagnozowaną miopatię. Naukowcy przewidują, że w 2020 roku liczba ta wzrośnie do 2,5 mld (jedna trzecia ludności świata), natomiast w 2050 roku prawdopodobnie będzie to już 5 mld, co będzie stanowiło połowę ludzkiej populacji na całym świecie. Te niepokojące dane statystyczne pozwalają na zaliczenie krótkowzroczności do chorób cywilizacyjnych, natomiast skala problemu osiągnęła już status epidemii. Tak duży odsetek osób cierpiących na tę wadę wzroku skłoniło lekarzy i naukowców do zagłębienia się w etiologię problemu i podjęcie prób znalezienia skutecznych sposobów zapobiegania i leczenia miopatii. Krótkowzroczność może prowadzić do wielu poważnych powikłań takich jak odwarstwienie siatkówki, zaćma, jaskra, które dodatkowo przyczyniają się do znacznego pogorszenia wzroku. Natomiast patologiczna (zwyrodnieniowa) krótkowzroczność może skutkować całkowitą ślepotą. Sytuacja związana z występowaniem krótkowzroczności najgorzej wygląda w Azji. W krajach rozwiniętych Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej otwarcie mówi się o epidemii miopatii wśród nastolatków i młodych dorosłych.

Nowadays eye defects are a very common eye irregularity. More and more people complain about worse seeing objects in the distance. This is associated with the onset of myopia. This visual defect, despite the fact that it appears harmless, can lead to the occurrence of many complications such as cataracts, caves and in extreme cases can cause total loss of vision. Therefore, we should not underestimate this. Especially that in many countries around the world this is a serious social problem. The worst situation is in East and South-East Asia. Here we can talk about the growing epidemic of myopia among children and adolescents. Studies show that currently 90% of adolescents and young adults suffer from myopia in China. It is 70-80% more than 60 years ago. Researchers predict that if we do not stop the growing number of people with this eye disorder in 2050, half of the human population around the world will have diagnosed myopathy. A lot of research has been done to find out the cause of this epidemic. Many of them have shown that one of the main risk factors contributing to the development of myopia is the short time children spend in the open air. It turned out that teenagers who spend a lot of time outside have less of a sight disorder. The reason is also the too rigorous education system prevailing in Asian countries. Here, children spend a lot of time in closed rooms, focus on study and books and spend little time on sports and outdoor activities. This has a negative effect on their eyesight. The situation is quite different in Sydney. Here, children spend a minimum of 14 hours a week outside. Thanks to this, there is a very low percentage of people with myopia in Australia. It is similar in Nepal and South Africa. An experiment conducted by the scientist Ian Morgan, who consisted of adding a 40-minute outdoor lesson to the school schedule, proved that extending the time in the open air can reduce the number of children with myopia. Other observations have shown that being outdoors, in natural sunlight, also has a positive effect on our vision. All these studies and analyzes have proven that changing the way of life and the education system in Asia and around the world can stop the short- sightedness epidemic. It turned out that reading books too long is not the main cause of myopia. Of course, the best prevention will be to promote a healthy lifestyle among children and to educate teachers and parents about myopathy.

Description

Artykuł z Dąsal, M. (2019). Acta Uroboroi–w kręgu epidemii II.