Wojsko jako przedmiot badań społecznych. Uwagi na marginesie badań własnych

Baranowska, Aneta

Wojsko jako przedmiot badań społecznych. Uwagi na marginesie badań własnych

Abstract

Niniejszy artykuł prezentuje problemy, z jakimi boryka się cywil, który prowadzi badania społeczne w wojsku. Oparty on będzie o moje własne doświadczenia, które zdobyłam, prowadząc badania empiryczne do mojej pracy doktorskiej pt.: „Człowiek w instytucji totalnej. Społeczne aspekty służby żołnierzy polskich poza granicami kraju – na przykładzie Iraku”, napisanej pod kierunkiem Profesora Ryszarda Borowicza. Trudności i problemy, z jakimi przyszło mi się wówczas borykać, były różnej natury: instytucjonalne, metodologiczne, techniczne, etyczne, a także emocjonalne i pojawiały się na każdym etapie badań. Złożoność zjawisk zachodzących w armii jako instytucji totalnej, a także chęć pokazania podmiotowości żołnierzy (pensjonariuszy tejże instytucji) zadecydowały o wykorzystaniu przez mnie jakościowych metod badawczych. Ich wybór nie oznaczał, iż jako badacz mogłam uniknąć trudnych decyzji. Moje doświadczenie pokazuje, że najciekawsze zjawiska społeczne w armii są zazwyczaj trudno dostępne dla socjologa akademickiego, który musi nauczyć się odkrywania „światów zastrzeżonych” dla badacza cywila

Keywords

wojsko instytucja totalna badania jakościowe strategia badawcza etyka w badaniach społecznych

Citation

Baranowska, A., Wojsko jako przedmiot badań społecznych. Uwagi na marginesie badań własnych. ZESZYTY NAUKOWE WSG, t. 27, seria: Edukacja – Rodzina – Społeczeństwo, nr 1 (2016), s. 175-192