Strategie wizualne jako formy przedłużenia pamięci w twórczości Virginii Woolf
Loading...
Adrian D. Kowalski, Strategie wizualne jako formy przedłużenia pamięci w twórczości Virginii Woolf.pdf (294.16 KB)
Authors
Date
2014
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Towarzystwo Doktorantów UJ
Abstract
Artykuł poświęcony jest wybranym przykładom strategii wizualnych stosowanych przez Virginię Woolf, pełniących w jej twórczości funkcję form przedłużenia pamięci o własnych bliskich i mijającej nieuchronnie przeszłości. W odniesieniu do źródeł autor stawia hipotezę, że pisarka inspirowała się sztukami wizualnymi w przeprowadzanej przez siebie reformie technik literackich, które związane były z pragnieniem utrwalenia upływającego czasu i zakorzenienia własnej pamięci w szerzej rozumianym kontekście. Na podstawie wybranych przykładów przeprowadzona zostaje analiza tak zwanych podmiotów wizualizowanych, a wiec figur, za pośrednictwem których pisarka wizualizowała w swoich książkach własnych bliskich. Zasadnicze pytanie, na jakie próbuje odpowiedzieć autor, brzmi więc: w jaki sposób pamięć zostaje przekształcona w obraz, a następnie zrekonstruowana za pomocą języka i w języku samym w sobie? Kluczowe koncepcje wykorzystane przez autora to między innymi re-fleksje Paula Ricoeura o referncjalnym wymiarze pamięci, antropologia obrazu Hansa Beltinga, a także kryształy czasu Gilles’a Deleuze’a. Autor dochodzi do wniosku, że ze śmiercią między innymi swoich rodziców oraz brata Thoby’ego Stephena pisarka rozlicza się w swoich książkach za pomocą specyficznego obrazowania, które odbywało się dzięki pomocy i inspiracji sztukami wizualnymi. Podmioty wizualne są u Woolf projekcjami pamięci, dzięki którym pisarka zachowywała metafizyczną więź z utraconą przeszłością.