Czy ciało może być świątynią duszy? Parareligijny wymiar duchowości Hatha – jogi.

Abstract
Joga w wersji współczesnej, skierowanej głównie do odbiorcy zachodniego np. w postaci tzw. hatha –jogi, i jest nakierowana na uzyskanie efektu terapeutycznego. Jej współcześni propagatorzy dostosowali ją do potrzeb człowieka odczuwającego silny stres cywilizacyjny z powodu nacisku na robienie tzw. kariery, zagrożeń związanych z żywieniem, zanieczyszczeniem środowiska, hałasem, naciskiem na konsumpcję a także z instytucjonalną sekularyzacją współczesnego społeczeństwa, itp. Dzięki temu w szkołach jogi może odbywać się „praca nad emocjami”, która jest wykonywana poprzez określone praktyki fizyczne (przy użyciu ciała) w celu uzyskania stabilności emocjonalnej, eliminacji negatywnych emocji i osiągnięcia spokoju psychicznego. Praca nad emocjami jawi się jako uwewnętrzniony rytuał „współczesnej religii”, która najczęściej nie jest widoczna dla postronnego obserwatora, a nawet dla samego pracującego nad emocjami. Praca nad zdrowiem psychicznym i fizycznym jest „miejscem granicznym” gdzie spotykają się dążenia sfery profanum (cele praktyczne jednostki) z dążeniami sfery sacrum (cele duchowe), której cechami jest chęć przekraczania własnych możliwości i kondycji egzystencjalnej by stać się kimś innym, by stare ciało umarło i narodziło się nowe z odświeżoną już psychiką i generalnie bez emocji. Praca nad emocjami w hatha – jodze ma zatem charakter inicjacyjny, jeśli dokona się w jednostce wyraźna przemiana zaświadczona przez jej nowe interpretacje własnych emocji i własnego ich odczuwania. Chcielibyśmy w artykule przedstawić czym jest praca nad emocjami w praktyce jogi? Drugim celem jest próba interpretacji zjawiska w świetle procesów zachodzących we współczesnych społeczeństwach zachodnich.
Description
Keywords
Citation
Krzysztof T. Konecki (2013) Czy ciało może być świątynią duszy? Parareligijny wymiar duchowości Hatha – jogi. Studia humanistyczne AHG. T. 12, no 3: 15 – 30.
Belongs to collection