Placówki dyplomatyczne i konsularne rządu RP na uchodźstwie w państwach uznających legalność tego ośrodka władzy po 1945 roku – stan badań i perspektywy badawcze
Loading...
M.Dworski_rozdział w_Polskie Państwo na Uchodźstwie 1939-1991.pdf (330.49 KB)
Authors
0000-0002-7505-9221 Date
2024-09-30
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
Celem niniejszego artykułu jest prezentacja aktualnego stanu badań nad dziejami polskiej dyplomacji emigracyjnej po 1945 roku. Odnosi się on głównie do podsumowania historiografii na temat istnienia po II wojnie światowej pięciu uznanych placówek dyplomatycznych i konsularnych rządu RP na uchodźstwie. Przedstawicielstwa te – istniejące w Hiszpanii, Irlandii, Libanie, Stolicy Apostolskiej i na Kubie – mogły przez kilka bądź nawet kilkanaście lat po 1945 roku nadal reprezentować w tych krajach naczelne władze RP w Londynie. Tym samym realizowały one zadania państwa polskiego, w tym jakże istotne dla polskich emigrantów – czynności konsularne. Ich formalny status i oficjalna akredytacja dawały możliwość wykonywania przedwojennego prawa polskiego na terytoriach państw goszczących, co skutkowało wieloma korzyściami dla kondycji uchodźczej państwowości. W artykule omówiono także stan wiedzy na temat życia i działalności poszczególnych kierowników.
Description
Keywords
Citation
M. Dworski, Placówki dyplomatyczne i konsularne rządu RP na uchodźstwie w państwach uznających legalność tego ośrodka władzy po 1945 roku – stan badań i perspektywy badawcze, [w:] Polskie państwo na uchodźstwie 1939-1991. Stan badań i perspektywy badawcze, red. J. Rabiński, M. Dworski, Lublin 2024, s. 106-138.